Niet mee bemoeien

Onvrede in mijzelf ontstaat uit eigenwilligheid. Wat mij hindert, ben ik zelf.

Laat jezelf los, nadat je dit ontdekt hebt. Zoeken naar vrede buiten mij levert toch niets op. Hoe meer ik buiten mij zoek, hoe meer ik vast loop. Verdwaald, vervreemd en verloren.
Het is een lange weg van eigen liefde naar Goddelijke Liefde. Het Woord geeft betekenis, trillend in mijn binnenste. Luister met je hart.

Welke kant ga ik op?

Heb ik echt genoeg van de bewustzijnsvernauwing?

Ik houd blijkbaar liever vast aan het ‘oude’. Er zijn vele onware ikken die mij domineren maar blijkbaar zie ik ze als goed. Wat een merkwaardige aantrekkingskracht, want deze onware ikken zitten vol met giftig voedsel.

Meestal willen we alles inpassen in ons eigen referentiekader met als doel om onszelf te rechtvaardigen of onszelf te verheerlijken. De tirannie van het onechte zelf is jezelf steeds vanuit het verleden zien en beheerst worden door emotionele reactiepatronen. Hierdoor doen we ons anders voor dan wie we werkelijk zijn. 

Dit veranderen vraagt om een schok. Zodra er even een moment van aandacht verschijnt, worden we pijnlijk geconfronteerd met onze maskers en doorzien we de clichés van onze psychische conditioneringen.

Voorbij gaan aan de onware kant, betekent fundamenteel niet meer reageren op wat zich aandient en alleen maar kijken. Net als in een rechtbank, laat alle ikken aan het woord maar dan zonder oordeel, geen rechter zijn, geen commentaar geven, met aandacht kijken en laten zoals het leven is. Ga je niet bemoeien met de stroom. Of het nu vervelend is of mooi, probeer het niet meer krampachtig te begrijpen en het ergens in te passen.

Laat het leven leven!

~Kees Voorhoeve